نهر باستانی ملک جوی کلاردشت که قدمت آن به دوره اسلامی می رسد و بعضاً  احداث آن را به ملکشاه سلجوقی نسبت می دهند، در تاریخ 17/12/1381 با شماره 7850 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

بخشی از ملک جوی، که از بالای محله ی رودبارک آبگیری می شود و به ملک جوی شرقی موسوم است، در مسیری به طول چندین کیلومتر آب سردآبرود  را  به 290 هکتار از اراضی منطقه انتقال می دهد.

علاوه بر مسیر بسیار زیبای جریان این نهر که در بسیاری از جاها از دل جنگل عبور می کند و مکانی فوق العاده برای پیاده روی و طبیعت نوردی محسوب می شود، نکته بسیار قابل تامل و توجه  در خصوص این جوی آب، مهندسی ساخت اش در آن دوران است که  آب آشامیدنی و کشاورزی سردآبرود را از رودبارک به دهستان بیرون بشم انتقال می داد.

اما ملک جوی این روزها حال و روز خوشی ندارد؛ این کانال باستانی که در هزارتوی تاریخ جاری شد و ماند تا خود را به روزگار ما برساند، حالا با نامهربانی های فراوانی روبروست!

ساخت ویلا در حریم و بستر کانال، تخلیه فاضلاب ویلاها به درون کانال، انسداد مسیر کانال توسط مالکین برخی ویلاها و در نتیجه انحراف جریان آب از مسیر اصلی و جاری شدن به سمت منازلی که در پایین دست کانال واقع شده اند، از جمله زخم هایی هستند که به پیکر نهر باستانی ملک جوی وارد آمده اند!!!

بنابراین لازم است تا مسئولین امر هرچه سریع تر ورود کرده و نسبت به آزاد سازی حریم و بستر کانال، لایروبی و مرمت مسیر جوی و برخورد با افراد متخلف چه به عنوان کارفرما و چه به عنوان مراجع صدور پروانه ساخت و مراجع ناظر بر حفظ حریم و بستر کانال، که در انجام وظیفه ی خود قصور کرده و موجب شده اند یکی از مشهورترین آثار تاریخی کلاردشت اینگونه در مسیر نابودی قرار بگیرد، اقدام نمایند.

بی تردید ثبت آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی از ارکان حفظ هویت هر منطقه ای است، اما صرف ثبت آثار به تنهایی فایده ای ندارد، بلکه اندیشیدن تمهیداتی برای حفظ اثر و استفاده ی بهینه از آن در راستای توسعه صنعت گردشگری مهم تر از ثبت آن ها است. به خصوص در کلاردشت که آثار ثبت شده کم ندارد؛ آثاری که تعداد آن ها هم روز به روز در حال افزایش است، اما خبری از حفظ و حراست از آن ها نیست!!!!