یک کنکاش ساده در لایه های مدیریتی و مسئولیتی ایران نشان می دهد که سیستم اداری کشور، در سطوح میانی به پایین، در حال مواجهه با نوعی تناقض با روحِ نظامِ برآمده از انقلاب شکوهمند سال ۵۷ و البته منویات مقامات ارشد نظام است!
این دوگانگی گرچه فعلاً خفیف اما در جای خود بسیار آزار دهنده است و اگر فکری به حال نشود، رفته رفته خطرناک نیز خواهد شد!
اگر از آداب و استلزاماتی که خاص مدیران و مسئولان است بگذریم و برخی ترتیبات و تشریفات حضور در جلسات و ملاقات ها را مربوط به جایگاه افراد بدانیم، اما با احترام به همه مدیران با اصالت و متین؛ واقعیت این است که از رده های میانی به پایین بعضا شاهد بروز رفتارها و شکل گیری الگوهایی غیرمتعارف هستیم!
واضح تر اینکه در برخی مناصب خُرد شاهد ظهور خُرده مدیرانی هستیم که گویا امر بر آنها مشتبه شده، درک درستی از جایگاه خود ندارند و حواس شان نیست در نظامی صاحب منصب شده اند که پیشانی نوشت آن استکبار ستیزی است و لذا رفتارهایی از خود بروز می دهند که در تراز نظام جمهوری اسلامی ایران نیست؛
-تحکم و زورگویی نسبت به زیر دستان
-گرو گرفتن امنیت شغلی کارمندان برای همراه ساختن آنان با خود
-انتظار برخورداری از احترامات غیر متعارف از سوی ارباب رجوع و کارمندان
-داشتن نگاهی از بالا به سایرین
-به کار بردن عباراتی توهین آمیز نسبت به منتقدین
-برخورد نا مناسب با ارباب رجوع
-ارجح دانستن خود و امیال خود بر مردم و خواسته های ارباب رجوع
-بی اعتنایی به نظرات کارشناسی و خودکامگی در تصمیمات
-استفاده ابزاری از اختیارات و امکانات تحت مدیریت
-اصرار بر نشستن در صدر مجالس ولو با حضور مسئولین هم ردیف و هم درجه (باور کنید حقیقت دارد )
-و ...
از جمله این رفتارها و مصادیق خوی استکباری ست که احتمالا هریک از شما روزانه نمونه های بسیاری از آن ها را مشاهده می کنید.

باری این معدود مدیران رده پایین اما متوهم، که شاید بتوان واژه "خرده مستکبر" را برای شان به کار برد، با تکبرِّشان عامل فزاینده ی شکاف بین مردم و حاکمیت بوده و لذا کلیت سیستم را با چالش مواجه می سازند.(استکبارِ نظام ستیز)
بنابراین اگر می خواهیم تا پیکره ی حاکمیت از دمیده شدن مداوم روح مردم گرایی محروم نشود، لازم است تا تمهیداتی برای شناسایی خرده مستکبران و کنار گذاشتن آنان از نظام اداری کشور اتخاذ شود.( نظامِ اسکتبار ستیز)

#فرهنگ_مدیریت
#مدیریت_فرهنگ

 مهدی معصومی