١. اجتناب از به كار بردن زور و فشار: هرگاه وارد مشاجره و اعمال فشار به نوجوانان شديد، بدانيد كه بازنده خواهيد شد. اگر در مواردي با نوجوانان اختلاف پيدا كرديد، به جاي وارد آوردن فشار بكوشيد قوانيني وضع كنيد كه از طريق آن اختلاف‌هايتان را برطرف سازيد.

۲. بهبود گسترش روابط: با توجه به اينكه نوجوانان تمايل زيادي به صحبت كردن با والدين خود ندارند، برقراري ارتباط با آنها دشوار است. براي بهبود اين روابط بايد مكالمات خود را بر دلبستگي‌هاي آنها متمركز كنيم مانند: ورزش، موسيقي، لباس و... براي برقراري چنين ارتباطي با فرزندان خود وقت آزاد و كافي به اين امر اختصاص دهيد.

 ۳. مدارا كردن با نوجوانان: اگر بتوانيم كاري كنيم كه فرزندمان احساسات، دلبستگي‌ها و ناراحتي‌هاي خود را آشكار سازد، فرصت مناسبي براي مدارا با او و پرهيز از به كاربردن زور و فشار خواهيم داشت.

 ٤. پرهيز از ايجاد عصبانيت: همه نوجوانان گاهي عصباني و سركش مي‌شوند و اين احساسات را به شكل‌هاي گوناگون نشان مي‌دهند. والدين بايد به فرزندان خود كمك كنند تا احساسات و خشم آنها به صورتي مناسب ظاهر شود و از انباشته‌شدن عصبانيت در آنها جلوگيري به عمل آيد.

 ۵. لاف نزدن: والدين به شكل‌هاي گوناگون تناقضات و بي‌ثباتي گفتارهاي خود را نشان داده و موجب گيج‌شدن فرزندان خود مي‌شوند، شماحتما مثال‌هاي فراواني سراغ داريد كه والدين در سخني كه مي‌گويند، جدي نيستند و قصد ندارند آن را اجرا كنند. بنابراين تهديدهايي از اين قبيل نه تنها موجب ترك رفتار نخواهد شد بلكه كودك شما به رفتار خود ادامه داده، در نهايت اين شما هستيد كه عقب‌نشيني خواهيد كرد.

6. اغراق نكردن: اغراق در گفتار والدين يکي از عوامل پيدايش بي‌ثباتي در خانواده‌هاست.

دكتر مهدي خردمند
روان شناس باليني

روابط عمومی آموزش و پرورش کلاردشت